Ayrılık koydu

Bu da olmadı. Benim hiçbişey yaptığım yok. Yemin ederim bak. Bi kere aşık olmasam ona mal gibi kalkıp hastahaneye yatacağım günü yalvar yakar değiştirtmezdim. Ikincisi rahat 400 km yol gidiyorum beyfendi için. O da yetmiyormuş gibi üstüne kar kış kıyamet üçlüsünü bi anda yaşıyorum. 12 Saatlik yol oldu bana 24 saat. Tamam bunları söylemek saçma gibi görünebilir aslında ama değil.

Küçükle bildiğin vurmalı kırmalı değil de saymalı sövmeli girdik birbirimize. O kadar yolu kalkmışım gelmişim. Bi de üstüne uykusuzum açım ve sinirliyim. Ama beyfendi alttan almak yerine üstüme üstüme "niye geldin ki antalyada inseydin ben gelirdim oraya" diyince ben de ağzımı aça aça "Lan telefonumun bataryası bitti. Nası haber vereyim sana. O kadar yazacağına söykeseydin o zaman, sizin nerdeyse bütün aile mesaj çekmiş nerdesin abimi ara, küçüğü ara diye, bi sen aramamışssın ben sana bunun tribini yapıyor muyun ha yapıyor muyum" diye başladım. Susmak bilmeyen serzenişlerime Küçükte karşılık verinde biz beş dakikada herşeyi olay yerinde bitirdik.

Ben eve gidiyorum dedi en son. Ne halin varsa gör dedim. Arkamı döndüm. Damlataşa gittim. Orda otururken aradı beni. Yanıma gelmek istediğini söyledi. Ben de ona Kestele geldim ben bu gece Arenadayım dedim. Neden gittiğimi sormadı bile düşünebiliyor musun blog? tamam ben yalan söyledim orası gerçek ama neden orda olduğumu ve neden arkadan hiç ses gelmediğini sormadı bile. Sinirden kudurdum resmen. Ben de zehrayı aradım. Beraber yeni yıla girdik. O da sevgilisiyle arası açılmış. Iki dost gezdik alanya sokaklarında yeni yıla girene kadar. Sessiz sedasız bi yerde biralarımızı içerken en kötü günümüz böyle olsun, biz yeni yıla girdik yeni yılda bizi bu hale getirenlere girsin diye bedduamızı da ettik. Sonra zehra barıştı tabi. Ama ben barışamadım. Barışmak istemedim. Kırıldım. Darıldım.

Istanbula geldim hemen ertesi gün. Yolculuk kolay geçti. Sonra yazıştık Küçükle ama hiç oralı olmadım. Sezonda da beraberiz inşallah ölür!!!