Sendrom

Girdiğim 30 yaş sendromundan ne zaman çıkarım bilmiyorum. Çıkmak için neler yapıyorum ya da neler yapılır onuda bilmiyorum. Bildiğim tek şey 30 yaş sendromuna girdiğim ve üstüme üstüme gelen bi çok olayın sanki dünyanın en zor şeyiymiş gibi olması. 30 yaşında olmak bilgelik ister, kaşarlanmış olmak ister, 90ların çocuğu olduğu için lulu, pokemon, digimon, he-man, she-ra tom ve jerry, şirinlerin nereden geldiğini bilmek ister. Süperman, kedi kadın, batman , tommiks bilecek yaşta olmak ister. 30 yaşında olmak bunu gösterir. Ama diğer yandan bakınca milenyum sübyanları bunlardan bihaber. En azından she-rayı he-mani bilmez onları. Belki luluyuda. Hem ne var bende uzaylı zekiyeyi bilmezdim.

28 yaşımın verdiği sorumluluk yeterince zor zaten. Bi de 29 ve 30la uğraşıcam. Sezai benden 4 yaş büyük. Ve hep dört yaş büyük kalıcak. Ablam desen benim neredeyse iki katım yaşında. Ve hep öyle kalacak. Anne ve baba da aynı. Üç kat büyükler benden hhep. Sanırım iş çığırından çıkmadan kendime farklı şeyler bulmalıyım. Biraz kitabı azaltabilirim belki kendime zaman ayırmak için, sonra çeşitli etkinliklere katılırım, seminerler, organizasyonlar, partiler, beach partiler evet, resim kursuna mı gitsem, yoksa çiçek mi sulasam Kilonun evinde var, Ağaçta dikebilirim Elemanın restaurantı buna müsait, Temaya başvurmalıyım, zaman makinesi yapma konusunda henüz bilgi sahibi değilim, uzayı yıldızları izlesem teleskopla, ya da dürbünle rontgencilik, bu hoş karşılanmaz ama güzel bi etkinlik, en azından aksiyon olur.

Kilolarımla başım dertte zaten. Sırf kilo alayım adına yaptığım hiçbirşey işe yaramadı. Bi arkadaşım koyun taşağı ye dedi de, ben koyun taşağı yerine koç taşağı yedim. İnceyi aldın sen. Adonislerim çıkmasın ona da razıyım. Zaten  pek sevmem kendisini. Ama biraz göğüs kasım olsun sonra azcıkta karpuz göbeim olsun bişey istemem. Milletin dediğine bakarsam bunlarda 40lı yaşlarda olacakmış. Lan Elemana bakıyorum hayvan gibi üstelik benden 1 yaş küçük. Kuzenime bakıyorum Hayvanlık boyutunu çoktan aşmış. Aramızda dört yaş var. Kendime bakıyorum ayna karşısında gördüğüm şey hakkında düşündüğüm tek şey  " Ayy şuna bak yaa paspal sen de, vitaminsiz yaratık, sen insan mısın yaaa, nası bi çeşitsin sen, gözler desen içe çekilmiş geceleri dışarıda gezen sağa sola sataşan sarhoş serseriler gibi, göt desen bi avuç, eller almış başını gidiyo, dudaklar desen silikon takviyesi yapılmış bill clinton. Göğüsteki kıl sayısı bacağımdaki kıl sayısından az, git bi insan olda gel sen" diyorum. Kilo dedim ya aldı beni bi kriz yine. Lan çok zayıfım allah benim belamı bence böyle veriyo. Öyle böyle değil ama insanlara kendimi insan diye kakalıyorum. Halbuki meşe kerestesinden başka bişey değilim. İğrenç yaratık sende. Tökezleyen kereste hep.

Sezai iyileşiyor. 20 gün sonra filan taburcu olacak. Planlar yapmalıyım. Harıl harıl hem de. Şimdi bu hastahaneden çıkınca rahat bir ay falan çalışamaz dışarı çıkamaz. O yüzden temmuz için plan yapmalıyım. Bak mesela o da hastahanedeyken çok kilo verdi. Ama o hemen alıyo, fazlasıyla hem de! Bi de bana bak, yürüyen kemik bileşimi.!

Arkadaşım facebooktan bi fotoğrafa etiketlemiş beni. Bodrumda restaurant açmış bildiğin nispet yapıyo. Acaip çıldırdım. Yahu diyorum kaç yaşına geldin açsana sen de şöyle bişey, ama nerdeee, Otel açıcam ben acenta açıcam ben diye diye yılladır kafanı siktin durdun. Bendeki kafayla zaten bırak bar , otel acenta açmayı  Bakkal bile açılmaz. Onu geçtim  pazarda yumurta satmaya kalksam yumurtaları satarken bile civciv çıkarda , çürük yumurta diye yarı fiyatına satarım. Bi kaçını da kedi kapar kaçar. Ha restaurantı açan arkadaşım da 33 yaşında. Ulan inya 5  senen var. Ne yap et restaurant mı açıyosun, bar mı açıyosun, otel mi işletiyosun müdür mü oluyosun ne oluyosan ol. Yoksa çekilmez bi hayatın olacak. Böyle ağzı yüzü düşmüş çıt kırıldım ibneler gibi kırıta kırıta geçireceksin hayatını ona göre.

Küfür etmek yok, Ukalalık yapmak yok, vur kafasına al ekmeğini insanı olmak yok, sigara artık yok, alkol desen uzun süredir yok, facebookta aşklı böcüklü paylaşımlar zaten yok, hatta ergence sevgiliye laf sokmalarda yok, her bokun fotoğrafını çekip facebooka twittera koymakta yok...

Haberleri de izlemiyorum zaten. Somadaki acı kayıplar, çocukların gözyaşları, anne babaların feryatları. Bunalrı gördükçe bi tuhaf oluyorum. Haber yapanlar sürekli abartıyorlar. 90ların yansız ve yasaksız medyası 2000lerin başka bişey olmuş durumda. İşte ne zaman geleceği belli olmuyor diyorum sürekli. Geç olmadan güç olmadan istediğini yaşamalı insan. Kayıtsız kalamıyor insanç Kalmamalı da. Kimbilir daha 40ını görememiş ne kadar  can vardır orda.

Haberleri okurken reklam tarafında "Ölüm tarihini öğren" yazıyodu. Ecelimle gelen ölüm tarihimi elbette. 11.11.2037 diyor tarihte. Yani 52 yaşında ben kaçar. Böylece yaş emekliliği için hayallerim suya düşüyor. Daha 54ümü bile göremeden, emekliliğime 13 sene kalmışken güle güle sana hayat. Hoş ölmekten hiç korkmuyorum da  korktuğum şey acı çekmek. Acı çekmeden de bişey olmuyo ki. Dişçiye gülerek giden ben ağlayarak acı çekip çıkacak olan yine ben. Yanlış dişi çekmese bari diye düşünüp diş hastahanesine gittim. Heyecanlı bekleyişimin ardından beklediğim diş çekme eylemi olmadı. Şişlik varmışta daha, çekmeye gönlü razı olmamışmış doktorun. Aman sende çekmezsen çekme. Bi antibiyotik bi de apseyi yok edecek ilaç yazdı e reçeteyi verdi elime eczaneye. Ha bu da çok pratik bi olay yaaa. Kodunu veriyosun eczaneye sana ilaçlarını veriyo. süper yani. Teknoloji işte.

Dişçiden sonra Şaşiyle buluştum. Şaşi diyorum çünkü gerçekten şaşkolozun teki çocuk. Ama iyi birisi. Neyse gittik biz bunla kahvaltı yapmaya. Bi tane restauranta. Kahvaltımız geldi oturduk konuşuyoruz. Bu arada kendisi 24 yaşında. Ve yaklaşık olarak büssürü de borcu filan var. Ama takmıyo pek. Havai takılıyo biraz. Onun 30a daha 6 senesi var ama hayallerinin arasında bi tutam bişey bulamadım. İşe yarar hiçbirşey yok. Tek amacı ingiltereye gitmekti geçen sene. O da ingilteredeki adamlar bbunu dolandırınca pek inandırıcılığı da kalmadı hayallerinin. Kahvaltıyı yapıp kalktık. O arada  Bloggerdan bi arkadaşımla whatssapptan konuşuyorum. Ona wapi diyeceğim. Şimdilik böyle kalsın da sonra izin verirse açıklarım belki. Kitap tavsiyesi aldım ondan. Gittim bi güzel kitapları aldım. inceledim filan. Ama nasıl haldır haldır inceliyorum yok böyle bişey resmen kitapları okudum. Ha birini de yarın ahuya göndercem. Orda bulması zor oluyomuş. Bi yorumunda görmüştüm türkiyeden kitap istiyorum diye ben de onun için aldım aslında. Hoşuma gitti hediye olur hem ona.

Sonra biliyo musun wapiyle ben bildiğin dedikodu yaptık bugün. İkimizinde ortak yorumcusu ve benim hayranlıkla izlediğim ve sürekli yorum bıraktığım ve wapinin bloguna bu aralar hiç yorum bırakmayan birisi hakkında konuştuk. Ama nasıl yaa bi bilsen, o işyerinden yazıyo bense oturduğum yerde onun hakkında konuşuyoruz. İşte ben de bana yorum yapmamasından filan bugün söz ettim wapiye.

Önemli dedim. değil dedim. benim dedim.için dedim. Ben dedim. Kesinlikle dedim. Kendimi dedim. Rahatlatmak dedim. İçin dedim. yazıyorum dedim. Yorum dedim. çok dedim. önemli dedim. değil dedim. Ben dedim. sevdiğim dedim. blogları dedim. bloggerları dedim. adresleri dedim. aklımda dedim. tutarım dedim. Deeptone, şeyma, birgaripşeyma , titania, sessizgemi, ahu, mavi, elsa, zompir, dondurma delisi, anarşi, handan, pink timber, pehito, hayaterkeği, poly, safransarı, uyuşuk, zeritte, bi de ismini vermek istemediğim ama şu an gizli kalmasını istediğim birisi, bunların dışında aklımda bir sürü blogger var. Hepsini hergün ziyaret ederim. hepsine bakarım. hepsini severim. hepsinin ayrı bi güzelliği ayrı bi ahengi var kesinlikle.

Sonra sen tut. Biz bunun dedikodusunu yaptık ya tesadüf işte. Dört postuma git yorum yap. O anki heyecanı görmelisin ama. Nasıl sevindim yaa...

Elamanın yanına gittim. Eleman bi ev daha almak için elinde poşetle yanıma geldi " Bak bak " dedi. ne olduğunu anlamadım ama "Para olm bu, para. Ev almaya gidiyorum şimdi" dedi ve gitti. yarım saat sonra geldiğinde bendeki kıskançlığı, 30 yaşına yaklaşmış olmayı ve o anda ne kadar kötü olduğumu bi düşün. O kadar çok kıskandım ki. Anlatamam. Tarifsiz. Anlatılmaz yaşanır.

Bi de benim gizli bi hayranım varmış. Mavi söyledi bugün. Mavinin ablası hep gizliden gizliye okuyomuş beni. ay akrostiş şiir yazasım geldi haaa..

A gelir ilk harf olarak
R sonlara doğru P'den sonra gelir
Z son harftir alfabedeki
U ise sondan beşinci harftir Türkçede.

kafiyesiz oldu ama beğenir dimi?
bence beğenir yaaa.
Beğenmese bile emeğe saygı lütfen ama.Benim şiir anlayışım bu valla. :)

Bi de selam Arzu abla nasılsın?
Mavinin ablası Arzu.

Sen yorum yapmasan da olur ama Arzu abla sen yap ama olur mu?

Ya bi de bişey dicem hadi bi mimde benden olsun 30 yaşını geçenler 30 yaşından sonra neler olduğunu, 30 yaşını geçemeyenlerde 30 yaşına gelmeden önceki hayallerini anlatsınlar ya. Bu sendromdan çıkmak bi an önce kurtulmak istiyorum da.

Mavi sen yap, ahu sen de yap, özlem sen de müsaitsen yap, anarşi özlem sen de yaparsın dimi?, zeritte sen de yap, şeyma sende yapsana, deep sen olmadan olmaz. zompir yaa senden de bekliyorum, Pehito da yapar heralde. Handan kusura bakma ama senden daha çok bekliyorum heralde, Nihal sende yapsana :)