Konser

Hey önce şunda bi anlaşalım. Ben şarkıcı falan değilim. Şarkıcı falanı bırak benden şarkıcı olmaz bu karga gibi gaklayan sesimle. Ondan sonra deme bir daha "Türk müziği nerelere gidiyor" diye. Türk müziğinin bi yere gittiği yok. Yerinde saymaya devam ediyor. Sadece girdiğimiz stüdyoda bir demo yaptık o kadar. Karga olan sesimi kıskandıysan da o senin bileceğin iş. Ben sana diyor muyum ki "Türkiye de bir numara olacağım herkes heryerde beni dinleyecek" diye. Zaten sınırlı bir çevrem var. Bırakta bi zahmet onlara dinleteyim iki kakara kikiri yapalım dimi ama? Şimdi anlaştık mı? Tamam  güzel...

İlk albümüm çıktığında heyecanım son doruktaydı. Aslında albüm bile değildi çıkan albümüm. Sadece bir iki demo. O da "Celtic müzik the voice" söylemiştim. 96 yılı eurovision şarkı yarışması birincisi. Toto'dan söyleseydim çok daha iyi olurdu sanki " Lan Çantamı Getireeee" . Tabi bu Türkçe versionu.... Sen onu dinleme. 

Albüm patlama yaptığında müzik yönetmenime ilk söylediğim şey " Beni siz yarattınız teşekür ederim" dedikten sonra hızla kaçmıştım. Konserler, imza günleri,  programlar, aranjeler, castingler... Kaçıp kaybolmak. İnsanlara bi görünüp bi yok olmak istedim de olmadı tabi zamanında. 

Hangi şarkıcı konser gününde tuvalete gidip " ya birazdan konserim var, ilk ben girsem" diye sıra ister, hangi şarkıcı midesini bozacağını bile bile bir hayranının getirdiği şalgam suyunu içip "Oh beee" dedikten sonra konserde altına kaçırır, hangi şarkıcı " aaa buranın kebabı da güzelmiş" diyerek 5 tane üst üste acılı adana yiyip sesinin rengini bozar. 

Fazla uzaklaşma etrafta bulamazsın hemen burdayım ben.

Konser günü gelip çattığında Rumeli hisarına gittik. Hisara giderken konsere daha var diyerek Kız kulesinde oturup biraz çekirdek çitledik. etrafta sevgililer var. Ve beni tanımıyorlar. Ohh diyip şükrediyorum. Doksanların havası. Herkes bi ünlü olma peşinde. Ünlüyle fotoğraf çektirtme peşinde. Ama benim daha ilk konserim. Ve heyecanım dorukta. O yüzden Kız kulesine gelip oturup biraz çekirdek çitleyelim dedik. Bi ara saate baktım. Konserin başlamasına yirmi dakika var. Arkadaşlara hadi gidelim dedim. 

Lan! Satıldım. Arkadaş dediğim herifler beni unutmuşlar burda. Zar zor kendimi aldırdım ordan. Gittik konserin olacağı yere. Heyecandan öleceğim ama. yüzlerce insan gelmiş. Hatta yüzlerce  değil, binlerce insan burda beni dinlemeye  gelmiş. Lan yanlışlkla kendi konserime izleyici olarak mı geldim diye düşündüm. Menajerim sürekli telefonla beni arıyor. "Nerde kaldın" diye. Telefonu açamıyorum da o kalabalığı gördükte. Bir kişi beni tanısa bittiğim andır orda.Pankartlarda benim ismim, benim şarkı sözlerim, resimlerim var. Harala gürele çıktım olduğum yerden kulise geçtim. 

O anda bir anons geldi. " Sizlerden çok özür diliyoruz. Konser iptal olmuştur." Neeeeeee!!!! Nasıl yani konser iptal olur. neden iptal olur konser. Burdayım ben burdaaa.. Konser iptal olamaz. Çıkıcam şarkımı söylicem. Halkın arasına girip ellerini tutup yanak yanağa fotolarımız çekilecek. Orada bulunan insanları sakinleştirmek için bende çıktım ortaya. Bari sahneye çıksın yüzünü görelim dediklerinde. Ben hali hazırda burdayım ben burdayım diye bağırdım. Sonra sakinleştirmeye çalıştık milleti.

Beni ordan çıkardılar. AArka kapından çıkarmaya çalışıyorlardı. Anonsları dinliyorum ben de. "Çocuk vazgeçti, konser yapılmayacak, kusura bakmayın". Lan nasıl vazgeçtim. Ben vazgeçmedim. Neden vazgeçeyim. Çıktım sahneye güzel. Repertuarımda kaç tane şarkı varsa söyledim. O yetmedi istek şarkı aldım da milletin gözüne girdim.