Hatam nerde?

Bir abim var. Emin olduğum tek şey onu sevdiğim . Hem de fazla aşırı güvenle onu çok sevdiğim gerçeği. Bu kimsenin beni sorgulaması gerektiği anlamını taşımıyor. O z derken ben daha yeni yeni a'yı anlıyorum. Ve bu konuda acaip bi şekilde kendimi suçluyorum. Onun üzülmesi ve kızmasını istemiyorum fakat bir şekilde nasıl oluyorsa sinir ve stres tavan yapıyor. Onun yanında olmak isterken , nabza göre şerbet vermeyi isterken ben o bana habire bir fırça atma , kızma durumuna giriyor. Bu da beni üzüyor. Kendime fırça atıldığı için değil , onun kızması beni üzüyor.